PITONG BAGAY SA BUHAY NA NATUTUNAN KO SA U.P.
I just opened my gmail today...it has been ages since i checked my mails there. One email forwarded by my boss and ninong Sir Peter stirred my soul and brought me back to good old college days...in the beautiful grounds of UP Diliman.
I'm sharing this with my fellow UP alumni...hope this would also bring back the memories of the happy days when we were young and carefree and single... idealists and activists...iskolar ng bayan...pag-asa ng bayan...pero di ko po ka-batch si Ryan Cayabyab ha!!! ;-)
kaka-miss tuloy ang Peyups...
read on...
--------------------------------
'Pitong bagay sa buhay na natutunan ko sa U.P'
by PROF. RYAN CAYABYAB (Commencement speech given on April 24 before the
Class of 2005)
"Maraming salamat po, magandang hapon po sa inyong lahat. UP President
Emerlinda Roman, former presidents Jose Abueva and Noel Soriano, UP Diliman
Chancellor Dr. Sergio Cao, the Board of Regents, U.P. faculty
and administrative staff, co-professors from the College of Music,
classmates from UP High 1970, fellow alumni, graduates, and friends:
Malugod kong binabati kayong mga nagsisipagtapos ngayong taong 2005.
Isang karangalan ang pagtayo ko dito upang maghatid ng i sang talumpati
para sa inyo. Huwag kayong mag-alala, maiksi lamang ang aking sasabihin.
Kinikilala kong ako ay isang mamamayan ng UP. Unang nasilayan ng
aking mga mata ang sinag ng araw sa Area 1, UP Campus, sa may likuran ng
Infirmary, kung saan din nanirahan sina Wilfrido Ma. Guerrero, si NVM
Gonzales, si Jovita Fuentes, si Jose Maceda, at ang mga Lansang, mga
Manalang, mga Daza, Cailao, Lesaca, Estrada at marami pang ibang mga
pioneering faculty members ng UP Diliman.
Ang nanay ko ay nagturo sa UP College of Music. Apat kaming magkakapatid na
lumaki sa sariwang hangin ng Area 1, nanghuhuli
ng tutubi at kuliglig sa araw, kulisap naman sa gabi. Diyes ang Coca-cola,
singko ang Cosmos.
Minsan sa isa o makalawang linggo, may dumaraang truck ng DDT
(Dichlorodiphenyltrichloroethane) na nag-bubuga ng makapal na usok
pampatay ng lamok na nagdudulot ng malaria. Lahat ng bata sa
Area 1, at sa buong campus ay sinasalubong itong truck, at kung kaya lang
naming magsiawit ng Haleluya noon ay ginawa na namin dahil para kami lahat
nasa ulap, nagtatakbuhan, hinahabol at nilalanghap ang maputi at mabangong
usok ng DDT truck.
Napakasaya namin. Walang nagsabi sa amin na hindi lamang lamok ang
pinapatay ng DDT. Ngayong malalaki na kami at nagbibiruan ang aming egroup
na Area 1, napagkasunduan namin na dahil sa DDT na yan,
bawat isa sa amin ay may bahid ng kabaliwan, depende sa dami ng nalanghap
na DDT.
Marami kaming laro noon sa Area 1 patintero, tumbang preso, siyato,
lastiko, gagamba, luksong tinik, step-no, habulan, taguan, teks at holen, na
sa palagay ko ay sasabihin ninyong napakalow-tech kumpara sa mga laro
ninyo nung kayo'y mga bata. Meron k aming mga sikretong tawagan, sipol
at huni. Ang dami kong nais ikuwento tungkol sa aking pagkabata ngunit
mauubos ang ating oras.
Nag-aral ako sa UP Elementary School at sa UP High School. Matagal na
panahon ding diyes lamang ang bayad sa IKOT. Saan pa ba ako magkokolehiyo
kundi sa UP rin. Una akong pumasok bilang accounting major sa UP College of
Business Administration. Sa kabutihang palad, nauntog ako at na-realize ko
na ako ay hindi pala maalam sa pagbibilang ng pera.
Tinanggap ako at lumipat sa UP College of Music bilang isang piano major.
Nauntog na naman ako at natanto ko na ako ay nagpapanggap lamang na isang
Cecil Licad. Mabuti naman at tinanggap ako ng Department of Composition and
Theory. Sa maniwala kayo't hindi, tinapos ko itong kurso,
Bachelor of Music Major in Composition suma suma-sampong taon bago ko
nakuha ang aking diploma.
Aba! Naniwala pa sila sa akin at kinuha akong guro. Dito ko nakilala ang
isa kong estudiyanteng napakaganda na una kong naging barkada sa kainan at
kantahan, nauwi rin sa simbahan. Halos dalawampung taon din ako nagturo sa
UP College of Music.
Wala pang tatlong taon na ako ay nagbitiw bilang isang assistant professor;
akala ko'y doon na ang katapusan ng aking koneksyon sa UP. Hindi pala,
dahil ngayon ang aking panganay ay kasalukuyang isang university scholar sa
College of Music.
Mababaw at maikling kasaysayan lamang ito. Gayon pa man, kasaysayan pa rin.
Para sa akin, napakahalaga ng aking nakalipas at ito ay lagi kong
babalik-balikan.
Habang ako ay papalayo ng papalayo sa aking pinanggalingan, palalim nang
palalim ang mga ugat na aking tinatanim, sinisiguro ko lamang na hindi ako
maitutumba ng kahit ano mang malakas na bagyo o delubyo na sa
buhay ko ay sasapit.
Ngayon, nakita n'yo kung bakit napaka-halaga ng UP sa aking buhay, sana ay
maging sa inyo rin. Kahit hindi nyo na nasisilayan ang oblation, at hindi
na naririnig ang karilyon, nawa'y nasa puso at isipan lagi ang paaralang
kumupkop at nagpalawak ng isip ng bawat isa sa inyo.
Naituro na lahat ng maituturo sa inyo ng inyong mga guro. Alam naman natin
na ang bawa't isa sa atin ay ma y natatanging angking galing.
Walang halaga ito kung hindi ninyo gagamitin para sa ikabubuti at
ikauunlad ng inyong komunidad, ng inyong pamilya at ng buong
sambayanan. Itanghal ninyo ang inyong pagiging Pilipino na nag-aral sa U.P.
kahit saan kayo mapadpad.
Meron lang akong dagdag na pabaon sa inyo para lalong di nyo malimutan,
ang UP nating mahal. Ito ang pitong mga bagay-bagay tungkol sa buhay na
natutunan ko sa U.P.:
1. Ang buhay ay parang IKOT jeep. Ang iyong patutunguhan ay siya ring
iyong pinanggalingan.
2. U.P. lang ang may TOKI, sa buhay wala nito. Pero nasasaiyo na yon kung
nais mong pabaligtad ang takbo ng buhay mo.
3. Sa IKOT, puede kang magkamali ng baba kahit ilang beses, sasakay ka
lang uli. Sa buhay, kapag paikot-ikot ka na at laging mali pa rin ang
iyong bab a, naku, may sayad ka.
4. Sa U.P., lahat tayo magaling. Aminin nating lahat na tayo'y magagaling.
Ang problema dun, lahat tayo magaling!
5. Kung sa U.P. ay sipsip ka na, siguradong paglabas mo, sipsip ka pa rin.
6. Sa U.P., tulad sa buhay, ang babae at ang lalake, at lahat ng nasa
gitna, ay patas, walang pinagkaiba sa dunong, sa talino, sa
pagmamalasakit, sa kalawakan ng isipan, sa pag-iibigan; at kahit na rin sa
kabaliwan, sa kalokohan at sa katarantaduhan.
At ang panghuli:
7. Sa U.P. tulad sa buhay, bawal ang overstaying.
Maraming salamat po!
Mayroon pa akong isang huling pabaon, galing sa puso ko - para rin sa mga
puso ninyo, ito ang napili kong paraan upang maisalarawan ang tema ngayong
hapon:
"Angking Galing Para sa Sambayanan". Ito ay isang awiting nilikha ko at ng
aking kakaklase sa high school na nagtapos din ng kolehiyo sa U.P., akin
angg musika sa titik ni Ome Candazo, sa tulong ng mga kaibigan ko sa San
Miguel Master Chorale at San Miguel Philharmonic Orchestra na pawang
mga alumni ng U.P.
'Hala? ginawang concert ang speech!'----------------------
RYAN CAYABYAB GIVES BACK TO UP by Ivy Lisa F.
Mendoza
Last Sunday, a "true-maroon" son of the University of the Philippines (UP)
came home to the Diliman campus to inspire the thousands of graduates as
this year's commencement speaker.
But it's not as if he left. Because he never did.
Acclaimed musician Ryan Cayabyab has and will always be a son of UP
Diliman. He spent his entire childhood in Area 1, a neighborhood located at
the campus periphery. He never went to any other school, from primary to
college, but the UP. Afterwards, he went on to teach at the College of Music
where he met his wife Emy, and now his firstborn is enrolled in the same
college, following in his footsteps. No doubt then that he topped the
shortlist of commencement speakers for the Class of 2005.
"I do not like delivering speeches, I'd rather write music obviously. But
when I was offered to be the speaker, I considered but not after giving it
much
thought and consultation with friends. Not one of them dissuaded me,
everyone told me to go for it,"
Cayabayab narrates in his signature jolly tone. Known as the inimitable
Mr. C in the entertainment industry, Cayabyab had previously turned down an
invitation to speak at a UP Integrated School graduation ceremonies for
exactly the same misgiving.
Ironically, Cayabyab never heard the commencement speaker at his own
university graduation simply because he did not attend.
"Nahihiya ako, because I overstayed," he laughs. But now he realized the
time was here.
It was time to give back to the university that honed him to be what he is
now in the best way he could.
SHOW, NOT TELL And yet, he didn't really know what to say. First, he didn't want it long and boring.
"It took me just one sitting and several revisions down to the last minute
before I finalized my speech.
I rehearsed it in front of my wife and she said, nangilid daw luha niya.Â
Puno daw ng UP, mapuso. That's when I knew that I could already deliver
it," Cayabayab says.
Cayabyab's speech wanted to show that he never went to any other school
except for UP. "I wanted to inspire them and make them realize that
here I am, a 100 percent Philippine-trained, UP-trained musician, and I
didn't learn it from any other school, here or abroad," Cayabyab relates.
But Mr. C was not without surprises. All along, he was cooking up
something for this year's graduating batch.
Longer than he worked on his speech proper, Cayabyab spent more hours
putting together a song that would show the young graduates, and not just
tell them, the beauty of creativity and innovation, which was this year's
theme.
Putting music to the poem of high school classmate Romeo Candazo titled
"Salamat sa 'Yo, UP" originally written for their UPIS class, Cayabyab
thought it best to turn it into a song, give it a totally pop arrangement
and premiere it on graduation day.
He commissioned friends from the San Miguel Philharmonic Orchestra and the
San Miguel Master Chorale, most of whom came from the UP Concert Chor us and
the UP Madrigals, to perform with him.
The result was a first in the history of UP graduations, a commencement
guest who did not only speak his heart out, but who sang his most profound
gratitude to his alma mater. The song is about students thanking UP, and
not UP telling the students what to do.Here is what Cayabyab (and Candazo) surprised the Class of 2005 with:
Sa 'yo UP maraming salamat
Ikaw na aking tahanan
Mula sa aking pagkamulat
Hanggang sa aking huling hininga
Sa 'yo UP maraming salamat
Ang iyong mga aral ang aking gabay
Baon ko ito sa paglalakbay
Hanggang mapanaw ang buhay
Kami'y lumaki sa iyong pag-iingat
Natutong mag aral, natutong magsaya
Dulot mo ay init tuwing kami ay nagiginaw
Sa lahat ng panahon bigay mo'y pagasa
Sa 'yo UP maraming salamat
Ang iyong mga aral ang aking gabay
Baon ko ito sa paglalakbay
Hanggang mapanaw ang buhay
THE NEW UP SONG? It is not surprising that faculty and alumni have
started clamoring for a copy of it? Salamat sa yo, UP" which, as early as
now, is touted to be the new UP song.
UP President Emerlinda Roman talked to Cayabyab and asked him about the
possibility of using the song for the fund raising activities in line with
the UP Centennial in 2008. Targetting to raise P5 billion, university
officials will go on a sort of a road show and travel abroad to rally
alumni to support the endeavour.
"I told her that the university may use the song in anyway they deem best.
I even suggested that we could produce it, and ask prominent UP
personalities to sing it and record it," Cayabyab adds.
With its lyrics, the song is indeed appropriate for the alumni of the
university.
"It is also subliminally appealing to the hearts of the alumni to give
back. Music has this way of creating an emotional attachment, and I hope
this song will do it for the alumni." -----------------------------------------
Sa'yo UP...SALAMAT!!!!
